หนังสือที่จะพาคุณผู้อ่านไปสัมผัสกับโลกของคนกลุ่มหนึ่งที่ปรากฏกายใกล้ตัวเราเข้ามาทุกขณะ นั่นคือผู้ที่หลับนอนตามที่สาธารณะ ไม่ว่าจะเป็นตามป้ายรถเมล์ หน้าชายคาบ้านเรือน หรือตามจุดรวมของคนเหล่านี้อย่างสนามหลวง ซึ่งมักจะถูกเรียกกันตามภาษาทั่วไปว่าคนเร่ร่อน คนจรจัด อันเป็นคำที่มีนัยเชิงลบ ในฐานะเป็นสิ่งแปลกปลอมของเมือง และน่าหวาดระแวง
พวกเขาเป็นใครมาจากไหน ทำไมจึงต้องมานอนข้างถนน พวกเขาใช้ชีวิตรอดกันอย่างไร เป็นคนน่าหวาดระแวงกันเสียทุกคนหรือไม่ ไปจนถึงคำถามที่ซับซ้อนว่า อนาคตของพวกเขาในฐานะเพื่อนมนุษย์ร่วมสังคมเมืองกับเราจะเป็นอย่างไร? ผู้เขียนใช้วิธีสังเกตการณ์อย่างมีส่วนร่วม คือการไปใช้ชีวิตคลุกคลีร่วมกับคนเร่ร่อน ไปร่วมทำงาน ร่วมเดิน เที่ยว กินนอน สนทนาพูดคุยกับพวกเขาอย่างเป็นธรรมชาติ เพื่อที่จะทำความเข้าใจวิถีชีวิตของพวกเขาอย่างที่พวกเขา "เป็น" ไม่ได้มองเขาเป็นปัญหา บนพื้นฐานของความเคารพความเท่าเทียมกันในฐานะเพื่อนมนุษย์ ที่ไม่ได้มองเห็นเขาด้อยกว่าเรา ทั้งหมดนี้เพื่อทลายเส้นแบ่งความเป็นมนุษย์ที่มองไม่เห็นระหว่าง "เขา" กับ "เรา"
งานชิ้นนี้พยายามทำความเข้าใจว่า อะไรเป็นข้อจำกัดที่ทำให้ผู้ที่ตกอยู่ในภาวะไร้บ้านไม่อาจจะกลับมามีบ้านเหมือนเดิม ซึ่งความเข้าใจนี้ จะทำให้แนวที่คิดว่าจะเป็นการช่วยเหลือคนไร้บ้านเป็นไปอย่างเข้าใจพวกเขามากที่สุด...