เป็นผลจากการศึกษาถึงนโยบายของรัฐในการจัดการศึกษาท่ามกลางบริบทของสังคมที่มีความตระหนักถึงความเป็นพหุวัฒนธรรมมากขึ้น ผู้เขียนใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การศึกษาเอกสาร การสัมภาษณ์ และการสังเกตเป็นวิธีในการเก็บข้อมูล ในหนังสือเล่มนี้ผู้เขียนชี้ให้เห็นว่า รัฐไทยมีนโยบายการศึกษาที่คำนึงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรมของผู้เรียนมากขึ้นในปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม พบว่าการปฏิบัติตามนโยบายเหล่านี้แตกต่างกันในระดับโรงเรียนและพื้นที่ ในพื้นที่ทางวัฒนธรรมของกลุ่มเข้มแข็ง เช่น ในจังหวัดชายแดนภาคใต้ นอกจากนั้น การคำนึงถึงความหลากหลายทางวัฒนธรรมในนโยบายของรัฐก็ดี ในแบบเรียนหรือในการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนก็ดี ยังเป็นความหลากหลายทางวัฒนธรรมแบบผิวเผิน คือ การเน้นวัฒนธรรมที่เป็นวัตถุโดยไม่กล่าวถึงความไม่เท่าเทียมของคนกลุ่มต่าง ๆ