ข้อมูลทรัพยากร

…ห้องของเขาอยู่ด้านหลังชั้นล่างสุดของตึกหลังสุดท้ายบนถนนสายนี้ เราผ่านห้องด้านหน้าและลิฟต์เข้าไปสู่ทางเดินสั้นและมืดซึ่งนำไปยังห้องของเขา ห้องนั้นเล็ก ผมเห็นแค่เงาตะคุ่มของข้าวของระเกะระกะและความไม่เป็นระเบียบ มีกลิ่นแอลกอฮอล์ที่เขาเผาในเตา เขาล็อกประตูตามหลังเรา หลังจากนั้นครู่หนึ่งเราก็ได้แต่ยืนจ้องมองกันอยู่ในความสลัว—ด้วยความรู้สึกหวั่นหวาดระคนโล่งอก และลมหายใจหนักหน่วง ผมตัวสั่นเทา ผมคิดว่าถ้าเกิดไม่เปิดประตูบานนั้นออกไปจากที่นี่ทันทีละก็ ผมจะหลุดหลง แต่ผมรู้ว่าไม่สามารถเปิดประตูบานนั้นได้ ผมรู้ว่าสายเกินไปเสียแล้ว ในไม่ช้ามันจะสายเกินไปสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นเสียงคราง เขาดึงผมเข้าไปชิด โถมกายเข้ามาในอ้อมแขนผมราวกับกำลังมอบตัวเองให้ผมโอบอุ้ม ก่อนจะค่อยๆ ดึงร่างผมลงไปบนเตียงหลังนั้นพร้อมกับเขา…
ห้องของโจวันนี สถานที่เปิดเปลือยอารมณ์และตัวตน สถานที่เก็บกักความร้าวรานและความหวัง สถานที่ซ่อนเสน่หาและสำแดงความภินท์พัง สถานที่ที่เป็นดังเกราะกำบังให้มนุษย์ผู้เปราะบางทุกตัวคน
ห้องของโจวันนี เล่าโดยเดวิด ชายอเมริกันผิวขาวที่มาใช้ชีวิตในปารีสระหว่างที่แฟนสาวเดินทางไปท่องเที่ยวสเปน เดวิดได้ไปพบโจวันนี บาร์เทนเดอร์หนุ่มน้อยชาวอิตาเลียนในบาร์แห่งหนึ่ง และมีความสัมพันธ์กันลึกซึ้งท่ามกลางบริบทของสังคมชาวเกย์ ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ ซึ่งความผูกพัน การได้ค้นพบตัวเอง การได้รู้จักหัวใจ และการได้สัมผัสความรู้สึกที่แท้จริงของตนเองของเดวิด รวมทั้ง 'ความอัคตัดขัดสน' ทำให้เกิดเรื่องราวซับซ้อนน่าเศร้าตามมาและนำไปสู่โศกนาฏกรรมที่ไม่มีใครอยากให้เกิด นวนิยายเรื่องที่สองของเจมส์ บอลด์วิน ซึ่งทำให้ชื่อเสียงเขาทะยานสู่ทำเนียบนักเขียนสมัยใหม่ที่ใช้ภาษาได้อย่างละเมียดละไม ถ่ายทอดอารมณ์เบื้องลึกของมนุษย์ที่ต้องปิดซ่อนแรงปรารถนาออกมาได้อย่างแจ่มชัด นับว่า ห้องของโจวันนี เป็นนวนิยายที่นำเสนอเรื่องราวของชาวเกย์ได้อย่างดีเยี่ยม ล้ำหน้านวนิยายเล่มไหนๆ มาตั้งแต่ปี 1956