ข้อมูลทรัพยากร

"ฉันไม่เคยชอบเพชรเลย..." "แต่มุกใช้แทนน้ำตาไม่ใช่เหรอ?..."                                                                                                                                                                                                                   "...น้ำตาก็แทนความสุขได้เท่าๆ กับความเศร้านี่...ให้มุกเป็นแหวนหมั้นของเราเถอะนะ...                                                                                                                                                                                แล้วฉันก็จะยอมรับความทุกข์ในชีวิตร่วมกับเธออย่างเป็นสุขเต็มหัวใจ"                                                                                                                                                                                                          ในที่สุด บ้านกรีนเกเบิลส์ก็มีงานแต่งงานในเช้าอันงดงามสดใส
แต่แอนน์ก็ต้องจากอาวอนลีไปอยู่ไกลถึงท่าเรือโฟร์วินดส์
“...บ้านเล็ก ๆ สีขาวตรงชายฝั่ง.... อาจนอกเมืองไปสักหน่อย...
แต่เธอจะชอบแสงจากประภาคารมากแน่ ๆ ... เหมือนดาวสุกปลั่งกลางแสงยามค่ำ...
มีต้นไม้... มีลำธารไหลตัดที่มุมสวนของเราด้วย”
“ถ้างั้น... บ้านหลังนี้จะเป็นบ้านแห่งความฝันของฉัน...ไม่มีหลังไหนอีกแล้ว”
เพียงไม่นาน ทั้งคู่ก็ได้พบมิตรใหม่...กัปตันจิมผู้ดูแลประภาคาร
เพื่อนบ้าน – มิสคอร์นีเลียและเลสลีย์สาวงามผู้อาภัพ กับโอเวน ฟอร์ด นักเขียนหนุ่ม
แต่แอนน์เองก็ต้องเผชิญโศกนาฏกรรมของชีวิตครั้งใหญ่
แล้วเธอกับสามีจะผ่านมันไปได้อย่างไร
ในขณะที่ทุกคนต้องการความช่วยเหลือจากเขาทั้งคู่
“ชีวิตแต่งงานก็มีทั้งขึ้นและลง...แต่มันจะมีความสุขแน่นอน
ตราบเท่าที่เธอแต่งงานกับคนที่ถูกต้อง...”