สมัยที่ผู้เขียนเรียนวิชาการประเมินผลการศึกษาในระดับบัณฑิตศึกษา ได้เรียนรู้ว่าการประเมินมีอยู่สองลักษณะใหญ่ๆ ถ้ายึดวัตถุประสงค์เป็นตัวตั้ง คือ การประเมินเพื่อตัดสินกับการประเมินเพื่อพัฒนา และได้รับการปลูกฝังในเชิงทฤษฎีว่า การประเมินเพื่อพัฒนาเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับการประเมินทางการศึกษา แต่ในภาคปฏิบัติมักพบแต่การประเมินเพื่อตัดสินที่เต็มไปด้วยความสุขความสมหวัง และความทุกข์ความสิ้นหวัง ขึ้นอยู่กับผลการประเมินที่ออกมา