นี่คือวีรบุรุษในประวัติศาสตร์ชาติไทย หรือคนทรยศในสายตาชาวเขมร ทว่าสิ่งหนึ่งที่ใครก็ปฏิเสธไม่ได้คือ ลูกผู้ชายคนนี้เป็น "คนจริง" เมื่อปักใจว่าจะอยู่ข้างสยามเขาก็ยอมทิ้งถิ่นฐานบ้านช่องที่ตั้งมั่นมาตั้งเเต่ชั้นบรรพบุรุษนับร้อยปี มาตั้งต้นใหม่ที่ชายขอบพระราชอาณาจักรด้านบูรพาริมฝั่งเเม่น้ำปราจีนบุรี ซึ่งเวลานั้นยังเป็นป่าทุ่งรกชัฏห่างไกลจากพระนคร ทิ้งคฤหาสน์สไตล์ยุโรปอันหรูหราที่เพิ่งสร้างใหม่ยังไม่ทันได้เข้าอยู่ไว้กับถิ่นเดิม เมื่อมาสู่ถิ่นใหม่เขาก็ลงทุนปลูกตึกเเบบเดียวกันขึ้นใหม่อีกหลัง โดยหวังว่าจะใช้สำหรับการรับเสด็จเท่านั้น เมื่อกองทัพอากาศไทยยุคก่อตั้งเริ่มมีการจัดซื้อเครื่องบินรบมาใช้ เขาก็ใช้เงินส่วนตัวซื้อเครื่องบินลำหนึ่งบริจาคให้กองทัพ คนรวยนั้นมีอยู่ในทุกชาติ เเต่คนรวยที่ยอมทุ่มเททรัพย์สินส่วนตัวเพื่อชาตินั้นมีอยู่ไม่มาก คนจริงเท่านั้นที่จะทำอย่างนั้นได้ เเละด้วยความเป็นคนจริงนี้ ที่ทำให้ทุกวันนี้นาม "เจ้าพระยาอภัยภูเบศร (ชุ่ม)" ยังไม่สูญหายไปกับสายลมกาลเวลา