“ใครๆ ก็ชอบเรื่องราวที่จบอย่างเป็นสุข ประเภท Happily Ever After ทั้งนั้นแหละครับ ผมก็ชอบ แต่บางครั้งเราก็จำเป็น ต้องรู้เรื่องจริงๆ ที่มันจบไม่สวยเอาไว้บ้างเหมือนกัน อย่างน้อยก็จะได้บอกให้ตัวเองรู้ว่า แม้แต่นิทานที่มีมาตั้งแต่ร้อยกว่าปีก่อน ยังสอนเอาไว้เลยว่า บนโลกไม่ได้มีแต่ความสุขอยู่เสมอไป ถ้าเจอเรื่องไม่สุขจะได้มีกำลังใจขึ้นบ้าง แต่ผมก็หวังนะ หวังว่าความรักของผม ตอนนี้จะจบอย่างมีความสุข เธอว่าจะเป็นได้ไหม รวงข้าว?”
คนทั้งคู่นิ่งเงียบ เพราะจู่ๆ ทุกอักขระบนโลก ทุกตัวอักษรที่มนุษย์สร้างขึ้น ทุกสรรพสำเนียงที่มี ได้คล้ายถูกลืมเลือนไป หรือไม่...มันก็ไม่เพียงพอที่จะเอื้อนเอ่ยออกมาเป็นคำ ในความรักบางครั้งแค่สบตากันก็เปิดเผยหมดทุกสิ่งแล้ว
รวงข้าวสบตากับบูรพา สิ่งมหัศจรรย์ของโลกที่ทำให้เธอได้รู้ว่าชีวิตมีเรื่องราวงดงามมากมาย ทั้งที่ผ่านมาและที่รออยู่ ขอเพียงมีเขาอยู่ใกล้ๆ เท่านั้น...