"เเห้ว อย่าทิ้งข้า ไอ้อ๊อด ไอ้เหน่ง ไอ้เล็ก อย่าทิ้งข้าไว้กับมันซี่!!!" เสียงตะโกนโหยหวนของจุ่นดังขึ้นหลังเปลวเพลิง เเต่เเห้วทำได้ เพียงเเต่จ้องดูมัน ขณะที่เหน่งตาม ติดเเห้วเข้ามาช่วยลากเขาออกมาด้วยอีกคน "อย่าทิ้งข้าไว้ที่นี่!!" เสียงตะโกนของจุ่นเเทบกลายเป็นเสียงโหยหวนอันสุดเเสนจะหวาดสยอง เเต่ไม่มีใครสามารถช่วยเขาได้ เด็กๆ ทั้งสี่ต่างพากันออกวิ่งมาอยู่ด้านนอกโรงนาร้างไร้ผู้คนอาศัย ซึ่งร้างไร้ผู้คนจริงๆ เพราะสิ่งที่พวกเขาเพิ่งเจอ มองอย่างไรก็ไม่ใช่ มนุษย์ เเต่เป็นผีดิบ เป็นอสูรกาย เป็นผีเปรต อะไรเทือกนั้นที่อาศัยสิงสู่อยู่ในโรงนานี้มาเนิ่นนานเเล้วมากกว่า เสียงปะทุของเนื้อไม้ดังลั่นพร้อมเปลวไฟที่ลุกไหม้ตัวโรงนาร้างอย่างรวดเร็ว เพียงเเค่ไม่กี่นาทีพวกเขาก็กลับยืนมองโรงนา หรืออดีตโรงเย็นตาพร้าวจมอยู่ในกองเพลิง เสียงกรีดร้องยังคงดังเเว่่วออกมาให้ได้ยิน ขณะ่ท่ามกลางสรรเสียงทั้งหมด เด็กๆ ทั้งสี่กลับได้ยินเสียงหนึ่งเสียงนับเลขที่โหยหวนน่าขนลุก สาม...สี่...ห้า...หก...เจ็ด...เอาหรือยัง