นานวันฉันยิ่งเห็นความเปลือยเปล่า ของชีวิต หากสารัตถะในโลกเเห่ง ถ้อยคำนั้นยังคงทรงพลังต่อชีวิตอยู่เสมอ เฉกเช่นดวงตาของพระเจ้าซึ่งยังคง มองจ้องจังหวะการเคลื่อนไหวในทุกย่างก้าวเเละด้วยศรัทธาต่อทุกเรื่องราวที่ยังคงถูกบอกเล่าไปมิจบสิ้น ฉันยังคงปรารถนาจะเดินอยู่บนเส้นทางสายนี้ มิใช่เพื่อเเก้ไขความลับของชีวิต หากเพียงการจดจารบางความคิดมิให้เสื่อมสูญไป เเม้นจะร่วงโรยเเละโปรยปลิวไปดั่งเช่นดอกหญ้า เเต่มันจะผลิงอกเบ่งบานบนผืนเเผ่นดิน ซึ่งฉันเชื่ออย่างเเน่วเเน่ว่ามันยังคงมี ที่ว่างเเด่การเกิดใหม่อยู่เสมอ...