เมื่อปลายสมัยอยุธยาเกิดสงครามภายนอก และความแตกแยกภายในจนแผ่นดินลุกเป็นไฟ ชายชาติทหารจึงมิอาจนิ่งดูดายให้ชาติต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของชนต่างชาติได้ หน้าที่และหัวใจรักจึงต้องแยกแยะให้ได้อย่างเด็ดขาด
แม้จะห่างกันไปไกล แต่หัวใจทั้งสองผูกพันกันเสมอ ยามสิ้นสงครามได้ผลัดแผ่นดินใหม่ ข่าวคราวที่ไม่อาจส่งถึงกันทำให้เกิดอุปสรรคขวากหนามอย่างไม่ควรเป็น สงครามความรักจึงได้เกิดขึ้นจนชีวิตมิอาจสุขได้
หนึ่งรักที่เข้าใจว่าถูกแบ่งเป็นสองทำให้เกิดความชิงชัง แม้อยู่ใกล้ก็เหมือนไกลกันเพราะไม่ได้เห็นหน้า
แล้วความจริงใจและรักมั่นที่ไผ่มีต่อลูกจันทน์ จะเป็นบทพิสูจน์รักแท้ได้หรือไม่ หรือสุดท้ายแล้วมิอาจชนะความแค้นในใจของหญิงสาว
“พี่มองจันทร์ก็หมายได้เห็นเจ้า หน้าที่ของชายชาตินักรบมิอาจหลบหนี พี่ป้องกันชาติรักษาแผ่นดิน ก็เพื่อเจ้าจะได้ปลอดภัย ไม่ว่าอยู่ที่ใด หัวใจอ้ายไผ่คนนี้มีเพียงลูกจัทน์ เป็นเจ้าหัวใจ”