หม่อมเจ้าทัตเทพปรี่มาเวเคชันที่ไร่เมืองเหนือซึ่งแอบซื้อไว้ทันทีที่ได้รับอนุญาต ตั้งใจไว้ว่าจะมาปลีกวิเวก หลีกหนีจากความวุ่นวายทั้งปวง ทว่าเพียงแค่มาถึงหน้าประตูเข้าไร่ก็เจอกับการต้อนรับอันแสนจะตื่นตาและร้าวระบม เพราะเข้าใจผิดคิดว่าผู้บุกรุกยามวิกาลเป็น ‘โจร’ กลิ่นจันทน์จึงฟาดไม้ใส่ไม่ยั้ง 
“เฮ้ย! หยุดนะ เธอเป็นใคร กล้าดียังไงถึงได้มาทำร้ายฉันแบบนี้”
“ใครๆ ก็มีสิทธิ์ตีโจร จับโจรส่งตำรวจทั้งนั้น!” 
แม้การเจอกันครั้งแรกจะไม่ประทับใจและออกจะขัดหูขัดตาอยู่มาก ทว่าเสน่ห์ของหญิงสาวจากแดนสิบสองปันนากลับค่อยๆ หลอมละลาย ตราตรึง และทำให้ราชนิกุลหนุ่ม ‘โปรด’ เพิ่มขึ้นได้ในทุกวัน หากจะเปรียบทัศนียภาพรอบวรกายว่า ‘งามจับตา’ ภาพใบหน้าอ่อนเยาว์ของนางอัปสรายามต้องแสงสุริยาก็นับว่า ‘งามจับใจ’ 
“เป็นเมียฉันได้หรือไม่กลิ่นจันทน์”