การกดจุดฝ่าเท้า เป็นศาสตร์และตำราแขนงหนึ่งของจีน ซึ่งมีมาตั้งแต่สมัยโบราณโดยมีความเก่าแก่มากกว่า 5,000 ปี ตั้งแต่ “องค์จักรพรรดิหวงตี้” ปกครองแผ่นดินจีน
และมีบันทึกไว้ในหนังสือวังต้องห้ามของยุคนั้นต่อมาใน “ราชวงศ์ถัง” ได้นำความรู้แขนงนี้ เผยแพร่ไปยังญี่ปุ่น จนกระทั่งในช่วงปลาย “ราชวงศ์แมนจู” ได้ถูกมหาอำนาจเข้าปกครองประเทศ
ทำให้วิชาการแพทย์ของจีนรวมถึงการกดจุดฝ่าเท้าได้สูญหายไปจากประวัติศาสตร์ของจีนในปี ค.ศ. 1977 (พ.ศ.2520) บาทหลวงชาวสวิตเซอร์แลนด์คือ Fr. Josef Eugster (โจเซพ อังสเตอร์)
ชื่อจีนว่า “โง่ว เยียกเจี๊ยะ”ซึ่งเป็นโรคไขข้อ มีอาการปวดตามตัวและไขข้ออยู่เป็นประจำ จึงได้ค้นคว้าศึกษาในเรื่องของจุดต่างๆ ที่ส่งผลสะท้อนจากฝ่าเท้าไปยังร่างกายจนสามารถบรรเทาลงได้
ในเดือนเมษายน ปี ค.ศ. 1982 (พ.ศ.2525) บาทหลวง Fr. JosefEugster ได้ร่วมกันกับ นายโจเซพ เชน และนายโทเนต เชน ก่อตั้งสถาบันวิจัยเพื่อสุขภาพโวเซอนานาชาติ
ขึ้นที่ไต้หวันและได้ศึกษาค้นคว้าวิจัยอยู่หลายปี จึงพิมพ์หนังสือออกมาเผยแพร่จนเป็นที่ยอมรับกันทั่วโลกจนกระทั่งในปี ค.ศ.1999 (พ.ศ.2542) ได้มีการรับรองจากองค์การอนามัยโลก
หรือ WHO ของสหประชาชาติ มีการวิจัยการอบรมเป็นคอร์สระยะสั้นและการสอนแบบเต็มหลักสูตร อีกทั้งได้รับผู้ป่วยเข้าทำการรักษาในสถาบันฯ จนในปัจจุบันมีตัวแทนของสถาบัน ฯถึง 48 ประเทศ โดยหนึ่งในนั้นมีประเทศไทยรวมอยู่ด้วย